"Ze względu na wzrost napięcia, wydarzenia wojenne w regionie, a także powtarzające się przypadki aresztowań obywateli polskich Ministerstwo Spraw Zagranicznych odradza obywatelom polskim wszelkie podróże do Republiki Białorusi. W razie drastycznego pogorszenia sytuacji bezpieczeństwa, zamknięcia granic czy innych nieprzewidzianych sytuacji ewakuacja może okazać się znacznie utrudniona lub nawet niemożliwa. Obywatelom RP pozostającym na terytorium Republiki Białorusi rekomendujemy opuszczenie jej terytorium dostępnymi środkami komercyjnymi i prywatnymi. Obecnie dla ruchu osobowego z Polską otwarte jest jedynie przejście graniczne: Terespol-Brześć." Info ze strony https://www.gov.pl/web/bialorus/informacje-dla-podrozujacych
Białoruś posiada ogromne zasoby leśne. Pewnie wiele osób będzie zaskoczonych ale powierzchnia lasów naszego wschodniego sąsiada jest większa niż lasów Polski. Białoruś posiada 9,6 milionów ha lasów a Polska 9,2 milionów ha. Przy czym Białoruś ma tylko 9,5 miliona mieszkańców czyli każdy Białorusin jest 4 razy bogatszy w lasy niż Polak. Białorusini na przestrzeni wieków nauczyli się umiejętnie korzystać z leśnego bogactwa i widać to w białoruskich potrawach i tez na półkach sklepowych. Będziemy zaskoczeni ilością różnego rodzaju nalewek i balsamów na ziołach leśnych, pędach i pąkach drzew. Bogactwem ziołowych kosmetyków, kosmetykami z dziegciem (дёготь) brzozowym, popularnością soku z brzozy. Pozytywnie też zaskoczą nas ceny.
Co warto kupić? W pierwszej kolejności Polacy kupują białoruskie alkohole: wódkę orzeszek, nalewki, balsamy, starki, krupniki. Ceny są bardzo korzystne, bo np. białoruskie brandy 40 % kupimy za 4,20 rubla za 0,5 litra. Jest to około 6,5 złotego. Starkę pół litrową za 7,99 rubla, balsam syberyjski jest w podobnej cenie, krupnik trochę droższy. 1 rubel białoruski to 1,52 złotego (kurs ze sierpnia 2020 roku).
Nasi rodacy czasem mówią, że na Białorusi nalewki robią z trawy :) Nie jest to prawdą, po prostu rosyjskie słowo trawa znaczy zioło. Szczególnie polecam nalewkę Таежник. Nie ma polskiego odpowiednika tego rosyjskiego słowa. Таежник to jest człowiek, który mieszka w tajdze lub ją eksploruje. I nalewka jest sporządzana z orzeszków cedru syberyjskiego i innych roślin Syberii, takich jak leuzea i różeniec górski. W nalewce mamy też znane nam kwiaty lipy, melisę i miód. O właściwościach leczniczych każdego ze składników nalewki Таежник można by napisać oddzielny artykuł.
Skład nalewki Таежник.
Dobrym prezentem z Brześcia będzie nalewka lub balsam z napisem: Брестъ-Литовскъ (Brest-Litovsk czyli Brześć Litewski) z brzeskiej fabryki wódek. Sklep firmowy znajduje się przy ulicy Mickiewicza 24, naprzeciwko cerkwi.
Uwaga: Pamiętajmy, że możemy przywieźć tylko 1 litr mocnego (powyżej 22 %) alkoholu do Polski.
Białoruś słynie z uprawy lnu i zajmuje 4 miejsce na świecie pod względem jego produkcji. Wyroby z lnu są tradycyjnie dobrą pamiątką z wyjazdu. Sklep z artykułami lnianymi znajdziemy w Brześciu przy ulicy Sowieckiej 34, w domu towarowym, na pierwszym piętrze. W Grodnie zakupy zrobimy w sklepie "Białoruski len" na ulicy Gorkiego 91.
Dobrym prezentem będą też wyroby z Huty Szkła "Niemen". Sklep firmowy znajduje się w Grodnie, przy ulicy Karbysheva 32. Duży wybór artystycznie wykonanych kieliszków, karafek, lampek do wina, kufli, wazonów itp.
Co jeszcze? Ziołowe kosmetyki znanej białoruskiej firmy Vitex: lecznicze szampony i mydła z dodatkiem dziegciu brzozowego, kremy, ziołowe pasty do zębów, mydła "do bani" czyli do kąpieli. Ciekawostką jest pasta do zębów z kawą, w sam raz na poranne przebudzenie :). Sklep firmowy w Grodnie znajduje się na ulicy Elizy Orzeszkowej 36, w Brześciu na ulicy Konsomolskiej 3. Oba sklepy są dogodnie zlokalizowane w pobliżu dworca kolejowego i autobusowego.
Dzień otwarty w Pałacu Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej
W porannych wiadomościach usłyszałem, że wieczorem będzie możliwość zwiedzania Pałacu Prezydenckiego w Warszawie. Jest to miejsce gdzie mieszka i urzęduje Prezydent Polski. Możliwość zwiedzania Pałacu przy Krakowskim Przedmieściu to rzadka okazja i postanowiłem skorzystać. Wcześniej zwiedzałem siedzibę pani Kanclerz Angeli Merkel w Berlinie. I uważam, że tego typu inicjatywy to bardzo dobry pomysł, bo przybliżają zwykłemu obywatelowi sprawy społeczne i wielką politykę, a jednocześnie budują pozytywny wizerunek polityka. Dlatego dziwię się, że tak rzadko organizowane są "drzwi otwarte". Siedziba Kanclerza Niemiec jest nowoczesnym budynkiem przypominającym pralkę automatyczną, z bębnem ładowanym z przodu. I też tak jest nazywany żartobliwie przez Niemców (Waschmaschine). W Berlinie można było zobaczyć pomieszczenia urzędu kanclerskiego, samochód którym jeździ pani Angela Merkel, kanclerskie ogrody i nawet wystawione były prezenty jakie ostatnio dostała pani Merkel. W Warszawie wycieczka po Pałacu była skromniejsza ale równie ciekawa tym bardziej, że budynek w którym mieszka pan Prezydent ma bogatą przeszłość historyczną.
Pałac w trakcie prawie 4 wieków swojej historii miał burzliwe dzieje podobnie jak losy naszego kraju. Początkową był rezydencją magnacką, później teatrem, pałacem namiestnika carskiego, siedzibą premiera i sejmu II Rzeczypospolitej. W czasie okupacji stworzono tam "dom niemiecki" i przypuszczam, że właśnie dlatego Niemcy nie wyburzyli Pałacu tak jak to robili z innym zabytkami po Powstaniu Warszawskim. Pałac szczęśliwie dotrwał do naszych czasów i od roku 1994 jest siedzibą Prezydenta Polski ale też mieszkaniem rodziny głowy państwa (II piętro).
Spodziewałem się, że będzie kolejka do Pałacu ale okazało się, że można było wejść z marszu. Jednak trzeba pamiętać, że jest to najlepiej strzeżony pałac w Polsce. Po kilkuetapowej kontroli bezpieczeństwa dotarłem do wejścia. W drzwiach niestety nie czekał na mnie prezydent, taki honor przysługuje tylko koronowanym głowom i przywódcom państw. Powitał mnie za to młody urzędnik w imieniu pana prezydenta. Z taką pompą, że nie mogłem ukryć rozbawienia i wprawiło mnie to w dobry humor. Na poniższych zdjęciach z opisem można obejrzeć co zobaczyłem:
Widok na Pałac Prezydencki od strony Krakowskiego Przedmieścia.
Hołd carów Szujskich przed królem Zygmuntem III Wazą
29 października 1611 roku na Zamku Królewskim w Warszawie odbyło się złożenie hołdu królowi polskiemu Zygmuntowi III przez cara Rosji Wasyla IV, które przeszło do historii jako tzw. hołd ruski. Pokonanego cara Wasyla przywieziono do Warszawy i na posiedzeniu Sejmu, padł na kolana przed królem i przysięgał, że Rosja nigdy w przyszłości nie zaatakuje Rzeczpospolitej. Wydarzeniu temu nadano odpowiednią oprawę: wybudowano łuk triumfalny .(w miejscu gdzie teraz stoi kolumna Zygmunta) na szlaku przemarszu Wojsk Polskich z pojmanym carem zgromadziły się tłumy warszawiaków. W sali sejmowej świadkiem wydarzenia byli senatorowie, posłowie i biskupi. Mówiąc językiem współczesnym zadbano o odpowiedni PR i politykę historyczną. Po hołdzie, cara wraz z rodziną umieszczono na Zamku w Gostyninie, gdzie mieli spokojnie dożyć starości. Tymczasem w Moskwie nowy car chciał się ogłosić władcą Państwa Moskiewskiego. Żyjący w Polsce car był w tym przeszkodą i przypuszcza się, że wysłannikom Moskwy udało się otruć cara Wasyla wraz z rodziną.
Przez następne kilkaset lat hołd złożony przez cara Rosji królowi polskiemu bardzo uwierał rosyjskich władców i chcieli wymazać ślady po tym wydarzeniu. Na początku drogą dyplomatyczną domagali się wysłania do Rosji tablic pamiątkowych i obrazów upamiętniających hołd carów Szujskich. Domagali się też zburzenia kaplicy prawosławnej w której spoczywał car z rodziną po śmierci. Kaplica ta znajdowała się na początku obecnej ulicy Krakowskie Przedmieście, tam gdzie teraz jest Pałac Staszica. Polacy nie chcieli się pozbyć rzeczy upamiętniających wydarzenie. Choćby dlatego, że car Rosji zobowiązał się, że nigdy Rosja nie napadnie na Polskę. W końcu gdy Rzeczpospolita zaczęła upadać w XVIII wieku, a Rosja rosła w potęgę i sobie śmiało poczynała na ziemiach Rzeczpospolitej. Rosjanie zabrali dwa obrazy z Zamku Królewskiego upamiętniające hołd ruski i po nich, do dnia dzisiejszego, słuch zaginął. Jednym z nich był obraz Tomasza Dolabelli na którym wzorował się Jan Matejko. W czasie rozbiorów i PRL kontynuowano zacieranie śladów po hołdzie ruskim. I tak to powoli kolejne pokolenia zapominały o tej historii.
Aż do roku 2011. W 400 rocznicę hołdu ruskiego śp. prof Józef Szaniawski przypomniał to wydarzenie i nazwał najważniejszym w całych dziejach Polski. Wtedy przypomniano też sobie o dwóch obrazach Jana Matejki nazywanych potocznie hołdem ruskim, przez analogię do hołdu pruskiego. Jeden z nich można oglądać w Muzeum we Wrocławiu, a drugi w Muzeum Jana Matejki w Krakowie. Obraz ten miał być szkicem do pełnowymiarowego obrazu takiego jak hołd pruski. Czy te obrazy powinny wisieć na eksponowanym miejscu w Zamku Królewskim, tak jak było przed rozbiorami, ze wcześniejszymi obrazami hołdu ruskiego? Oto jest pytanie! Carska Rosja była przeciw, Rosja radziecka też chciała żeby o tym zapomniano. Można się spodziewać, że taki sam stosunek ma współczesna Rosja. I pewnie dlatego obrazów hołdu ruskiego nie zobaczymy w Warszawie, na Zamku Królewskim.
Obraz znajduje się w Muzeum Jana Matejki w kącie sali, przy drzwiach. Wcześniejsza wersja hołdu ruskiego Tomasza Dolabelli był dumnie eksponowana na Zamku Królewskim w Warszawie aby przypominać o wydarzeniu, w którym car Wasyl IV przysięgał, że nigdy Rosja nie zaatakuje Polski.
https://www.youtube.com/watch?v=OWnfgXtWGFY
Na deser taka ciekawostka https://www.niebieskaplaneta.pl/index.php/93-na-granicy-polsko-chinskiej-spokoj
W lipcowy poniedziałkowy ranek zaczynają spływać na moją skrzynkę mailową powiadomienia o tanich lotach. Z coraz większym natężeniem. Drogi podróżniku, jeśli zdarzy się Tobie taki poniedziałek, wiedź, że coś się dzieje. Wyjaśniło się, że Aero Mexico sprzedaje bardzo tanie loty do Ameryki Łacińskiej. Od pewnego czasu myślałem o locie do Meksyku ale teraz okazało się, że lot z przesiadką w Mexico City do sąsiedniej Gwatemali jest tańszy o 400 złotych niż do samego Mexico City. Zawsze zaskakują mnie ceny lotów; dalej wcale nie znaczy drożej. Dodatkowo Meksyk jest dobrze skomunikowany z Europą, a do Gwatemali jest o wiele trudniej się dostać. Gwatemala to arcyciekawy kraj zamieszkiwany przez Indian z plemienia Majów. Według podróżniczki Elżbiety Dzikowskiej, to numer 1 na świecie na liście krajów wartych odwiedzenia. Gwatemala jest nazywana krajem wiecznej wiosny ze względu na klimat i bujną roślinność kwitnącą przez cały rok. Cena za przelot do Gwatemali wynosiła 630 złotych (w dwie strony z Amsterdamu). Stąd taki ruch na moje skrzynce mailowej od rana. Po kilku minutach zastanowienia kupuję bilet i spodziewam się, że będzie anulowany, ze względu na nienormalnie niską cenę. Jednak po chwili, przychodzi bilet elektroniczny. Około godziny 15 promocja zostaje zakończona. Tak, jest to godzina kiedy w Meksyku biura zaczynają pracę. Pewnie przyszli do biura i zauważyli, że nadzwyczajnie dobrze im bilety się sprzedają i ceny wróciły do normalności. Po dwóch tygodniach dostaję maila z menu jakie będzie serwowane w samolocie. Dwa ciepłe posiłki i alkohole w cenie biletu. Zaczyna wyglądać coraz lepiej. Dodatkowo, będę leciał do Gwatemali w lutym, w naszym najzimniejszym miesiącu. Tymczasem w Kraju Wiecznej Wiosny jest to początek lata, pora sucha i temperatura około 30 stopni. Zapominam o Gwatemali aż do grudnia, gdy kupuje dolot do Eindhoven w Holandii skąd mam pociąg do Amsterdamu. Dokupuję również bilet powrotny z Kolonii do Warszawy. Kolonia jest także dobrze skomunikowana z Amsterdamem. Cały koszt przelotów z Warszawy do Gwatemali i powrót wyniósł 750 złotych - rewelacyjna cena. Sprawdzam, że w Gwatemali za noc w pokoju jednoosobowy trzeba będzie zapłacić około 34 złotych, czyli egzotyczna Gwatemala jest nie tylko dla bogaczy. Czytam dużo o Kraju Wiecznej Wiosny i dowiaduję się, że wiele ludzi uczy się hiszpańskiego w dawnej stolicy. Też rozważam taką opcję. Niestety, Gwatemala ma opinię jednego z najbardziej niebezpiecznych krajów świata. Przez 36 lat toczyła się tam wojna domowa, która zakończyła w 1996 roku, i powoli ale systematycznie podnosi się poziom bezpieczeństwa. Co ciekawe wojna domowa rozpoczęła się od statku z czechosłowacką bronią, który wypłynął z komunistycznej Polski do Gwatemali. Amerykanie z obawy przed powtórzeniem się kubańskiej rewolucji w Gwatemali, interweniowali w tym pięknym kraju. Przy okazji przyczyniając się do rozpętania długoletniej wojny, której negatywne skutki odczuwane są do dzisiaj.
Kontaktuję się z Ambasadą Polski w Meksyku w sprawie ubezpieczenia zdrowotnego. Okazuje się, że Ambasada w Meksyku już nie obsługuje Polaków w Gwatemali a zajmuje się tym Ambasada w Panamie. Od 4 miesięcy na stronie MSZ z ostrzeżeniami dla Polaków w podróży są niestety nieaktualne dane. Tak samo na stronie polskiego MSZ są nieaktualne informacje o ubezpieczeniu w Gwatemali. To wszystko nie dziwi, gdy przypomnimy sobie, że nasz minister spraw zagranicznych słynął z mówienia dziwnych ale i zabawnych rzeczy o mitycznym San Escobar. Przed wyjazdem za granice warto też sprawdzać informacje na stronach MSZ Wielkiej Brytanii i Niemiec a nie jedynie ufać stronie polskiego MSZ. W takim przypadku jak ten, gdy nie ma Ambasady Polskiej w Gwatemali, Polacy jako obywatele Unii Europejskiej mogą prosić o pomoc placówkę dyplomatyczną innego kraju unijnego.
W weekend przed wyjazdem pakuje plecak, drukuje ubezpieczenia, bilety, kupuje USD. Akurat jest bardzo korzystny kurs poniżej 3,40 złotych za dolara. Udało mi się spakować w 40 litrowy plecak. Większość ubrań będę miał na sobie z powodu zimy. Gdy będę wyjeżdżał z Polski będzie - 7 stopni, W Holandii +2 stopnia, w Mexico City około + 10 stopni, a rano, gdy przyjadę do Gwatemali będzie + 30 stopni Cencjusza. W takiej sytuacji właściwy dobór ubrań jest tak samo skomplikowane jak spakowanie bagażu podręcznego na 2 tygodnie do Ameryki Środkowej. Odlot z Okęcia mam o godzinie 10 rano, więc nie trzeba się wcześnie rano zrywać. Czego nie lubię. Warszawa żegna mnie mrozem i ośnieżonymi ulicami. Na Okęciu wszystko przechodzi sprawnie i zgodnie z planem. Po 2 godzinach ląduje w Eindhoven w Holandii. Jest cieplej niż w Polsce, mocno za to wieje i od razu przypominam sobie, że Holandia słynie z wiatraków. Z Eindhoven muszę się dostać do Amsterdamu skąd mam odlot do Mexico City. Na przesiadkę w Holandii mam 10 godzin czasu, więc nie muszę się spieszyć. Z lotniska jadę na dworzec kolejowy w Eindhoven. Po wyjściu z dworca pierwsze co się rzuca w oczy to morze rowerów. Morze, to właśnie właściwe określenie.
